Mijn Engel, er zijn momenten dat ik jouw aanwezigheid haast tastbaar voel,

alsof er iemand naast mij loopt die ik niet zie, maar die ik wel voel:

dank je wel, mijn Engel, voor al je hulp die je mij steeds weer geeft, ook dan als ik mij die hulp niet bewust ben.

Laat mij liefde mogen voelen.

Laat mij verwarmd mogen worden door genegenheid.

Laat mij liefde geven mogen:

dan is alles goed, wat er ook gebeurt.

Want liefde, en liefde alleen, zij maakt mij sterk.

Pas als je aanvaardt dat er dingen zijn die je niet veranderen kunt,

pas als je het geheim van loslaten kent,

zul je kunnen voelen hoe het licht van de zon je gezicht en je hart verwarmt.

Als ik het niet meer zie zitten, sla dan even je arm om mij heen.

Als ik verdrietig ben, verwarm mij dan met jouw liefde.

Als ik bang ben, zeg mij dan dat ik sterker ben dan ik zelf weet.

Dan zal ik als vanzelf de weg weer vinden…

Laat mij ontvankelijk worden door de Geest.

Laat mij mogen ervaren dat mijn engel naast mij gaat.

Dan zal mijn hart tot lichtend weten worden.

Ben je bang voor de dood? Nee, dat niet.

Wel kan ik angst hebben voor de weg naar de dood.

Maar de dood zelf is thuiskomen en met liefde en licht omhuld worden.

Wees niet bang: Ik draag je en houd je vast.

Juist als alles je lijkt te ontvallen en er alleen nog maar angst, verdriet en leegte is, sta Ik naast je.

En dan, als je denkt écht niet meer verder te kunnen, zal je onverwacht Mijn warmte voelen, Mijn troost.

En daarin zal je de kracht vinden om verder te gaan.

Wees niet bang: Ik draag je en houd je vast.